Na podstawie Konstytucji Cesarstwa Teutonii z 18 marca 2021 roku, art. 3, ust. 1 Rada Cesarstwa w składzie Jej Cesarskiej Mości Joanny Izabeli oraz Namiestników Cesarskich Jego Łaskawości Jahna Dagobarda ik Thórn-Mákovskiego i Jego Łaskawości Vladimira ik Lihtenštána wydaje niniejszy dekret.

Art. 1 [Postanowienia ogólne]
Niniejszy dekret określa skład, rolę w koronacji cesarskiej i inauguracji namiestnikowskiej oraz procedurę powoływania członków Symbolicznej Loży Rycerzy Teutońskich, a także procedurę koronacji cesarskiej i inauguracji namiestnikowskiej.

Art. 2 [Symboliczna Loża Rycerzy Teutońskich]

1. Symboliczna Loża Rycerzy Teutońskich jest instytucją publiczną o charakterze rytualnym.
2. Siedzibą Loży Rycerzy Teutońskich jest Świątynia w Eltdorfie.
3. Symboliczna Loża Rycerzy Teutońskich składa się z dwóch członków: Wielkiego i Przewielebnego Mistrza [dalej: Mistrz] oraz Mistrza Ceremonii.

Art. 3 [Koronacja cesarska]

1. Koronacja cesarska jest fakultatywna.
2. Koronację cesarską przeprowadza oraz przygotowuje Symboliczna Loża Rycerzy Teutońskich.
3. Koronację cesarską przeprowadza się zgodnie z Ritus Teutonicus Novus et Imperatorius, którego treść znajduje się w załączniku nr 1 do niniejszego dekretu.

Art. 4 [Inauguracja namiestnikowska]

1. Inauguracja namiestnikowska jest fakultatywna.
2. Inaugurację namiestnikowską przeprowadza oraz przygotowuje Symboliczna Loża Rycerzy Teutońskich.
3. Inaugurację namiestnikowską przeprowadza się zgodnie z Ritus Teutonicus Novus et Proconsularis, którego treść znajduje się w załączniku nr 2 do niniejszego dekretu.

Art. 5 [Powoływanie i kadencja członków Symbolicznej Loży Rycerzy Teutońskich]

1. Mistrza oraz Mistrza Ceremonii powołuje w drodze postanowienia Cesarz Teutonii lub Namiestnik Cesarstwa spośród obywateli teutońskich.
2. Kadencja Mistrza oraz Mistrza Ceremonii rozpoczyna się z chwilą wejścia postanowienia Cesarza Teutonii lub Namiestnika Cesarstwa w życie i wygasa z chwilą wygłoszenia mowy tronowej przez Cesarza Teutonii lub mowy inauguracyjnej przez Namiestnika Cesarstwa przewidzianych odpowiednio w Ritus Teutonicus Novus et Imperatorius i Ritus Teutonicus Novus et Proconsularis.

Art. 6 [Świątynia Symbolicznej Loży Rycerzy Teutońskich w Eltdorfie]

1. Świątynia Symbolicznej Loży Rycerzy Teutońskich w Eltdorfie [dalej: Świątynia] jest miejscem koronacji cesarskiej i inauguracji namiestnikowskiej.
2. Świątynia do czasu powołania Mistrza oraz Mistrza Ceremonii jest zamknięta, a klucze do niej przechowywane są na Zamku Cesarskim w Srebrnym Rogu.
3. W Świątyni przechowuje się do czasu koronacji cesarskiej regalia (cesarską koronę, jabłko i berło), a także nieustannie Miecz Fulgencjusza Walecznego na Ołtarzu Świątyni.

Art. 7 [Przepisy końcowe]
Dekret wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK NR 1

RITUS TEUTONICUS NOVUS ET IMPERATORIUS

Orszak z cesarzem-elektem na przedzie idzie powoli i dostojnie w kierunku Ołtarza, na którym znajduje się Miecz Fulgencjusza, Konstytucja Cesarstwa Teutonii, korona, berło, jabłko cesarskie oraz Kollana Namiestników i Królów.

W czterech rogach Ołtarza palą się cztery świece. Cesarz-elekt przyodziany jest w błękitny płaszcz podbity gronostajem, niesiony przez trzy pary giermków w błękitnych liberiach. Po przekroczeniu przez cesarza-elekta posadzki świątynnej złożonej z niebieskich i czerwonych płytek, wszyscy zgromadzeni przyklękają na prawe kolano. Cesarz podąża dalej. Przed Ołtarzem stoi tron zwrócony w kierunku południowym, za ołtarzem stoją Krzesło Wielkiego i Przewielebnego Mistrza oraz krzesło Mistrza Ceremonii.

Cesarz-elekt po dojściu do tronu klęka, giermkowie niosący tren płaszcza również. Wielki i Przewielebny Mistrz oraz Mistrz Ceremonii powstają ze swoich miejsc. Zgromadzeni powstają także. Wielki i Przewielebny Mistrz staje za tronem, po jego prawicy staje Mistrz Ceremonii.

Wielki i Przewielebny Mistrz (M): Jak się nazywasz i skąd przybywasz?

Cesarz-elekt (CE): Nazywam się N i przybywam z północy.

M: Czy znasz Cztery Filary?

CE: Znam i znam ich imiona.

M: Pokłoń się im.

Cesarz-elekt powstaje z klęczek i składa pokłon w kierunku Czterech Filarów świątynnych w porządku następującym: Wahrheit (Prawda), Freiheit (Wolność), Wissenschaft (Wiedza) oraz Frieden (Pokój).

Cesarz-elekt zasiada następnie na tronie, giermkowie oddalają się.

M: A czy znasz imiona swoich wrogów?

CE: Znam, a nazywają się oni Azmaloth.

Po tych słowach Mistrz Ceremonii wręcza Wielkiemu i Przewielebnemu Mistrzowi Miecz Fulgencjusza. Ten podaje go do ucałowania cesarzowi-elektowi. Następnie Wielki Mistrz przypina go u boku cesarza-elekta.

CE: My, N, przysięgamy wiernie bronić Ojczyzny przed wszelkimi wrogami i za wzór mieć sobie przodków naszych i cesarzy teutońskich! A ten kto wystąpi przeciwko nam, niech lęka się ich gniewu!

M: Wielkie są twoje słowa. Powiedź mi w takim razie, kto zamordował smoka Azmalotha?

CE: Był to wielki bohater Eryk z Marduk.

Po tych słowach Mistrz Ceremonii podaje berło i jabłko królewskie w ręce Wielkiego i Przewielebnego Mistrza, który wręcza je cesarzowi-elektowi z tymi oto słowami:

M: Wręczam tobie jabłko i berło królewskie na znak władzy, jaką pełnić będziesz w Cesarstwie Teutonii.

CE: My, N, przysięgamy przed obliczem Wielkiego i Przewielebnego, a cały Naród nasz umiłowany bierzemy za świadka, że nie opuścimy Ojczyzny w potrzebie, a każdy Teutończyk będzie nam jak syn rodzony, a każda Teutonka jak córka.

M: Niech rozbrzmiewają dzwony!

Po tych słowach Wielkiego Mistrza poczynają bić dzwony świątynne.

Mistrz Ceremonii podaje Wielkiemu i Przewielebnemu Mistrzowi koronę cesarską.

M: Ja, N, wielki i przewielebny mistrz Loży Rycerzy Teutońskich, reprezentant narodu teutońskiego koronuję cię na cesarza Teutonii!

Mistrz Ceremonii podaje Wielkiemu i Przewielebnemu Mistrzowi Kollonę Namiestników i Królów, którą ten zapina na szyi cesarza-elekta, mówiąc:

M: A widząc twą mądrość nosić będziesz tytuł Arcyksięcia Najwyższego Oświecenia! Obyś był waleczny i sprawiedliwy jak Fulgencjusz! Obyś był sprytny i przebiegły jak Eryk!

M: Radujmy się, bo oto mamy cesarza! ÁEN IV'HATI ÚRN EMPOR!

Zgromadzeni krzyczą: VIVAT IMPERATOR!

Cesarz powstaje ze swego miejsca i wygłasza uroczystą przysięgę wierności:

CE: My, N, przysięgamy wierność Ojczyźnie, Narodowi Teutońskiemu, Konstytucji oraz Nowej Doktrynie. Przysięgamy, że każdego wroga Teutonii zdusimy, serca zdrajców przebijemy sztyletem, a złu odrąbiemy głowę niczym Eryk z Marduk smokowi Azmalothowi. Przysięgamy wierność Tradycji i Historii, jednocześnie dbać będziemy o przestrzeganie świętej zasady samostanowienia o sobie naszego Ludu w myśl maksymy Vox populi, vox Dei! Amen!

Po tych słowach wszyscy klękają i schylają głowy w geście pokory.

Po koronacji następuje mowa tronowa cesarza.

ZAŁĄCZNIK NR 2

RITUS TEUTONICUS NOVUS ET PROCONSULARIS

Orszak z wybranym namiestnikiem na przedzie idzie powoli i dostojnie w kierunku Ołtarza, na którym znajduje się Miecz Fulgencjusza, Konstytucja Cesarstwa Teutonii, korona, berło, jabłko cesarskie oraz Kollana Namiestników i Królów.

W czterech rogach Ołtarza palą się cztery świece. Namiestnik przyodziany jest w błękitny płaszcz podbity gronostajem, niesiony przez trzy pary giermków w błękitnych liberiach. Po przekroczeniu przez namiestnika posadzki świątynnej złożonej z niebieskich i czerwonych płytek, wszyscy zgromadzeni schylają głowy. Namiestnik podąża dalej. Przed Ołtarzem stoi tron zwrócony w kierunku południowym, obok niego natomiast pozłacane i kunsztownie wykonane krzesło namiestnikowskie. Za ołtarzem stoją Krzesło Wielkiego i Przewielebnego Mistrza oraz krzesło Mistrza Ceremonii.

Namiestnik po dojściu do tronu klęka, giermkowie niosący tren płaszcza również. Wielki i Przewielebny Mistrz oraz Mistrz Ceremonii powstają ze swoich miejsc. Zgromadzeni podnoszą wcześniej schylone głowy. Wielki i Przewielebny Mistrz staje za tronem, po jego prawicy staje Mistrz Ceremonii.

Wielki i Przewielebny Mistrz (M): Jak się nazywasz i skąd przybywasz?

Namiestnik (N): Nazywam się N i przybywam z północy.

M: Czy znasz Cztery Filary?

N: Znam i znam ich imiona.

M: Pokłoń się im.

Namiestnik powstaje z klęczek i składa pokłon w kierunku Czterech Filarów świątynnych w porządku następującym: Wahrheit (Prawda), Freiheit (Wolność), Wissenschaft (Wiedza) oraz Frieden (Pokój).

Namiestnik zasiada następnie na krześle obok tronu cesarskiego, giermkowie oddalają się.

M: A czy znasz imiona swoich wrogów?

N: Znam, a nazywają się oni Azmaloth.

Po tych słowach Mistrz Ceremonii wręcza Wielkiemu i Przewielebnemu Mistrzowi Miecz Fulgencjusza. Ten podaje go do ucałowania namiestnikowi. Następnie Wielki Mistrz przypina go u boku namiestnika.

N: Ja, N, przysięgam wiernie bronić Ojczyzny przed wszelkimi wrogami i za wzór mieć sobie przodków moich i cesarzy teutońskich! A ten kto wystąpi przeciwko mnie, niech lęka się ich gniewu!

M: Wielkie są twoje słowa. Powiedź mi w takim razie, kto zamordował smoka Azmalotha?

N: Był to wielki bohater Eryk z Marduk.

Po tych słowach Mistrz Ceremonii podaje berło i jabłko królewskie w ręce Wielkiego i Przewielebnego Mistrza, który podaje je namiestnikowi do ucałowania:

M: Okaż cześć świętym regaliom tych, w imieniu których będziesz pełnić władzę w Cesarstwie Teutonii.

N: Ja, N, przysięgam przed obliczem Wielkiego i Przewielebnego, a cały Naród mój umiłowany biorę za świadka, że nie opuszczę Ojczyzny w potrzebie, a każdy Teutończyk będzie nam jak syn rodzony, a każda Teutonka jak córka.

M: Niech rozbrzmiewają dzwony!

Po tych słowach Wielkiego Mistrza poczynają bić dzwony świątynne.

Mistrz Ceremonii podaje Wielkiemu i Przewielebnemu Mistrzowi koronę cesarską.

M: Ja, N, wielki i przewielebny mistrz Loży Rycerzy Teutońskich, reprezentant narodu teutońskiego inauguruję cię na namiestnika Cesarstwa Teutonii!

Po tych słowach Wielki i Przewielebny Mistrz dotyka koroną cesarską głowy namiestnika, ale jej nie nakłada. Odkłada ją obok na siedzisko cesarskiego tronu. Następnie Mistrz Ceremonii podaje Wielkiemu i Przewielebnemu Mistrzowi Kollonę Namiestników i Królów, którą ten zapina na szyi namiestnika, mówiąc:

M: A widząc twą mądrość nosić będziesz tytuł Arcyksięcia Najwyższego Oświecenia! Obyś był waleczny i sprawiedliwy jak Fulgencjusz! Obyś był sprytny i przebiegły jak Eryk!

M: Radujmy się! Oto mamy Strażnika Tronu! ÁEN IV'HATI ÚRN ANŠTATHALTER!

Zgromadzeni krzyczą: VIVAT PROCONSUL!

Namiestnik powstaje ze swego miejsca i wygłasza uroczystą przysięgę wierności:

N: Ja, N, przysięgam wierność Ojczyźnie, Narodowi Teutońskiemu, Konstytucji oraz Nowej Doktrynie. Przysięgam, że każdego wroga Teutonii zduszę, serca zdrajców przebiję sztyletem, a złu odrąbię głowę niczym Eryk z Marduk smokowi Azmalothowi. Przysięgam wierność Tradycji i Historii, jednocześnie dbać będę o przestrzeganie świętej zasady samostanowienia o sobie Ludu w myśl maksymy Vox populi, vox Dei! Amen!

Po tych słowach wszyscy schylają głowy w geście pokory.

Po ceremonii następuje mowa inauguracyjna namiestnika.